‘Alsof dat is hoe ik echt ben. Presenteer mezelf als superman, terwijl ik zo onzeker ben. Over meisjes, over money. Ben ik slim genoeg, knap genoeg, sterk genoeg, stoer genoeg. De afgelopen nachten zat ik vast in mijn gedachten. Mijn masker is gebroken. De tranen overstromen. Ik wil er iets van zeggen, maar woorden komen niet in de buurt van wat ik echt voel. Me eigenlijk heel slecht voel. De wereld stil wil zetten. Zet alles alsjeblieft op pauze.
Want slaap ik lang genoeg wordt alles weer het oude, toch?’
- Track uit ‘Met de wind mee’
Appie lacht en rapt zijn leven aan elkaar. Samen met zijn beste vriend Tuur hebben ze de grootste lol over vreemde leraren, halen ze kattenkwaad uit in de stad en hebben ze een fittie over wie de beste versiertrucs heeft. Ze zijn vaak in het meest dope lokaal van hun school te vinden; de muziekstudio. Waar Appie zijn nieuwste en vetste tunes ten gehore brengt. Er is alleen één onderwerp waar Appie niet over durft te rappen, laat staan te praten; zijn depressie. Appie schaamt zich. ‘Want dat overkomt mij toch niet? Een depressie, rot op man! Dat is niks voor mij’. Dus houdt hij het maar geheim. Totdat zijn vriend Tuur onverwachts in de muziekstudio verschijnt en Appie nietsvermoedend zijn nieuwste track oefent. Had Tuur het kunnen merken? Was hij teveel met zichzelf bezig geweest? Of had Appie het gewoon moeten vertellen?
Spel en tekst: Nick Renzo Garcia en Reno van Rijsewijk
Eindregie en tekst: Evalinde Lammers
Sounddesign: Artibeats
Kostuumadvies: Elke Broeders
Foto: Roeltje van de Sande Bakhuyzen
Jong Hart Producties maakt, op basis van stoere coming-of-age verhalen, educatief theater. Hiermee willen zij jongeren en jongvolwassenen een stem geven en laten nadenken over thema’s waar een taboe op heerst.